Obrady Sejmu Wielkiego (1788-1792) wraz z Konstytucją 3 maja (1791 r.) postrzegane być mogą za spektakularny przejaw łagodnej rewolucji, jako rozległego ruchu społecznego, przejawiającego się w niebywałym wzroście aktywności politycznej oświeconej, ziemiańskiej szlachty, dążącej do uwolnienia kraju spod zależności rosyjskiej i przeprowadzenia niezbędnej reformy państwa.